Ελληνικά και απίστευτα: Που στηρίζεται το αυτοκίνητο;

Το μακρινό 1950, στους άθλιους και σχετικά πρωτόγονης κατασκευής μεταπολεμικούς δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά, κυκλοφορούσαν ελάχιστα αυτοκίνητα συγκριτικά με αυτά του σήμερα. Περιφερειακά δε της πρωτεύουσας στις συνοικίες, το μεγαλύτερο δίκτυο ήταν χωματόδρομοι, κάτι που βλέπουμε ακόμα και σήμερα στις Ελληνικές ταινίες εκείνης της εποχής.

Λογικό και επόμενο θα σκεφτούμε, ύστερα από έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, έναν εμφύλιο και μια κατεστραμμένη οικονομικά χώρα, δίχως αξιοσημείωτη πρωτογενή παραγωγή, η οποία πάλευε να ανασυγκροτηθεί από τις στάχτες της. Συγκριτικά δε με το 1.500.000 του πληθυσμού στο λεκανοπέδιο, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους μετακινούνταν καθημερινά και αποκλειστικά με τα τότε δημόσια μέσα συγκοινωνίας, το αυτοκίνητο φάνταζε άπιαστο όνειρο ζωής.

Εκτός από την ανάγκη της γρήγορης και ξεκούραστης μετακίνησης μέσα και έξω από το κλείνον άστυ, το αυτοκίνητο στις αρχές της δεκαετίας του ’50, αποτελούσε και ένα «όχημα» επαγγελματικής και κοινωνικής αναρρίχησης, δηλώνοντας ιδιαίτερα εμφατικά και στοχευμένα, το στάτους κβο του ιδιοκτήτη του.

Μοντέλα-Κατασκευαστές

Επιλογές στην αγορά όχι πολλές, αλλά αρκετές για τα περισσότερα βαλάντια σε μάρκες και μοντέλα, τα περισσότερα εξ αυτών κατασκευασμένα στην απέναντι πλευρά του ατλαντικού, με την Ford και την Chevrolet να έχουν την τιμητική τους.

Αυτοκίνητα φανταιζί, με υπέρογκους όγκους λαμαρίνας και σχεδιαστικές φρενήρεις εξάρσεις τόσο στο αμάξωμα, όσο και στα φωτιστικά σώματα, στους τροχούς κλπ. Αυτοκίνητα με τεράστιους εσωτερικούς χώρους και πορτ παγκάζ, με κτηνώδεις κινητήρες V 8κύλινδρων, αλλά και μονομπλόκ 6κύλινδρων, πολλών λίτρων, με σχετική αξιοπιστία αλλά και υπέρμετρη κατανάλωση.

Κάτι που ακόμα τότε, δεν είχε εξελιχθεί σε τροχοπέδη για την τσέπη των οδηγών, όπως έγινε αργότερα στην συνέχεια με την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ’70.

Τα αυτοκίνητα αυτά (Oldsmobile, Cadillac, Buick, Pontiac, Dodge, Chevy, Ford κλπ) όπως και κάποιας Αγγλικής Γαλλικής και Γερμανικής προέλευσης (Morris Minor, Hillman Minx, Sunbeam, Riley, Anglia, Bristol, Ford Taunus, Opel Olympia, Renault4 CV, VW Beatle, Mercedes, Volvo, κλπ), έγιναν σε χρόνο dt ανάρπαστα από όσους είχαν το ανάλογο πορτοφόλι για να τα αποκτήσουν.

Το storie

Ένα πρωινό λοιπόν του Απρίλη του 1950, ο κύριος Νίκος, σε ηλικία τότε 20 χρόνων, ήπιε βιαστικά τον καφέ του, έσβησε το άφιλτρο Σαντέ τσιγάρο του στο τασάκι και κίνησε γοργά, για το υπουργείο Συγκοινωνιών της εποχής, αφού εκείνη την ημέρα θα έδινε σε λίγες ώρες, για πρώτη φορά, τις θεωρητικές και σε δεύτερο χρόνο τις πρακτικές εξετάσεις για την απόκτηση διπλώματος οδήγησης αυτοκινήτου, που του είχε στοιχειώσει στο μυαλό να το πάρει οπωσδήποτε..!

Όταν έφτασε η ώρα των θεωρητικών γραπτών ερωταπαντήσεων, μία και μοναδική (πιστεύω ακόμη και σήμερα) στα χρονικά αναπάντεχη πονηρή ερώτηση με εσκεμμένη αοριστία, ήταν η εξής: Που στηρίζεται το αυτοκίνητο;

Από τους 30 και πλέον εξεταζόμενους, κανένας δεν κατάφερε να λύσει τον ύπουλο αυτόν γρίφο της συγκεκριμένης ερώτησης, που κάποιος διαβολικός εγκέφαλος είχε σκεφτεί να βάλει έντεχνα στην ύλη, ώστε να δυσκολέψει την εξέταση των παρευρισκομένων υποψηφίων οδηγών.

Η απάντηση τους δόθηκε μετά το πέρας της εξέτασης και στο ερώτημα που στηρίζεται το αυτοκίνητο; η απάντηση ήταν απλή και ξεκάθαρη: Στον αέρα!!! Και φυσικά εννοούσε τον αέρα στους αεροθαλάμους των ελαστικών, που την εποχή εκείνη βρίσκονταν εγκλωβισμένος στις σαμπρέλες στο εσωτερικό τους..!

Ένα δείγμα λοιπόν της ευστροφίας και της σκέψης των ανθρώπων μιας άλλης εποχής, οι οποίοι παρόλο τα δισεπίλυτα προβλήματα επιβίωσης στην τότε δύσκολη καθημερινότητά τους, δεν έχασαν ποτέ το χιούμορ, την φρεσκάδα και την καθαρότητα στις εκφάνσεις τους!

Τσέκαρε τις γνώσεις σου