F1: Το τρακάρισμα της McLaren και το τίμημα της φιλοδοξίας - Πώς η «σκιά» του Norris μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες

F1: Lando Norris, Oscar Piastri και στη μέση οι κανόνες της παπάγιας. Όταν ο Lando Norris έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του και η McLaren με τις ισορροπίες της επιτυχίας.

Η McLaren φιγουράρει πρώτη και στα δύο πρωταθλήματα της F1, έχοντας ξεκινήσει με μια χαρακτηριστική σιγουριά που έχουμε χρόνια να δούμε από την ομάδα του Woking.

Μέχρι στιγμής, μετράει 7 νίκες σε 10 GP, έχοντας ήδη «ξεφύγει» από τον ανταγωνισμό και όντας 175 βαθμούς μπροστά από την δεύτερη Mercedes. Το πόσο έχει ανοίξει η ψαλίδα φαίνεται και από το προβάδισμα που έχει από την Ferrari(η οποία πίεσε τη McLaren μέχρι το τελευταίο λεπτό στο περυσινό Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, με τον τίτλο να κρίνεται τελευταίο GP του Abu Dhabi), και το οποίο πριν από τον αγώνα στην Αυστρία, διαμορφώνεται στους 191 βαθμούς.

Παρόμοια είναι και η κατάσταση στο Πρωτάθλημα Οδηγών, με τον Oscar Piatri να βρίσκεται στην πρώτη θέση με 198 πόντους και τον Lando Norris στην δεύτερη με 176 πόντους. Την ίδια ώρα που ο Max Verstappen, απόλυτος πρωταγωνιστής των τελευταίων 4 σεζόν, βρίσκεται στην 3η θέση με 155 βαθμούς και μόλις δύο νίκες μέσα στο 2025.

Και παρόλο που οι δύο οδηγοί της διεκδικούν ενεργά το πρωτάθλημα, μέχρι τον αγώνα του Καναδά δεν είχαμε δει να αναπτύσσεται κάποια κόντρα μεταξύ τους. Η McLaren είχε καταστήσει σαφές πως δεν θα σπρώξει τον έναν οδηγό, όσο ο άλλος είναι ακόμα εντός διεκδίκησης τίτλου και θα αφήσει τον «καλύτερο να νικήσει». Μια στρατηγική που φαίνεται να αποδίδει τα μέγιστα, αφού και οι δύο οδηγοί κάνουν πολύ καλές εμφανίσεις και είναι σταθερά πιο γρήγοροί από τον ανταγωνισμό.

F1: Το τρακάρισμα Norris – Piastri

Ωστόσο, τα πρώτα αρνητικά σημάδια άρχισαν να ξετρυπώνουν στο Circuit de Gilles-Villeneuve, σε έναν αγώνα που η McLaren ήταν συνολικά κατώτερη των προσδοκιών και είδε τους δύο οδηγούς της να διεκδικούν, στην καλύτερη, την τέταρτη θέση.

Εκεί ήρθε και η πρώτη «στραβή» για την McLaren.

Στο κλείσιμο του αγώνα, ο Norris προσπάθησε να προσπεράσει τον Piastri για να του «πάρει» την 4η θέση, ωστόσο δεν υπολόγισε σωστά και τράκαρε με τον συμπαίκτη του, οδηγώντας σε άμεσο DNF του. Ο Piastri από την άλλην δεν δέχθηκε μεγάλη ζημιά και κατάφερε να τελειώσει τον αγώνα, τερματίζοντας τελικά 4ος. O Norris ζήτησε συγγνώμη άμεσα, τόσο από το συμπαίκτη του(ενώπιων των καμερών στο τηλεοπτικό μπουθ, ό,τι και να σημαίνει αυτό) όσο και από όλη την ομάδα στην ραδιοεπικοινωνία. Μάλιστα, απολογήθηκε και στο brιef άλλα και προσωπικά στα μεγάλα κεφάλια της McLaren, Andrea Stella και Zac Brown.

Ωστόσο, όλοι(δημοσιογράφοι, αναλυτές, φάνς και πολύ πιθανόν ο Oscar Piastri) σκέφτηκαν αμέσως πόσο ανόητη ήταν η κίνηση του Norris. Ο βρετανός πήγε να κάνει μια αρκετά δύσκολη προσπέραση, έναντι του συμπαίκτη του, κοντά στο τέλος του αγώνα και τελικά τράκαρε και αποσύρθηκε.

Στην καλύτερη θα κέρδιζε 2 βαθμούς περισσότερους από τον Piastri, στην χειρότερη και αυτός και ο Piastri θα πάθαιναν ζημιά και δεν θα τελείωναν τον αγώνα(με την McLaren φυσικά να μην παίρνει κανένα βαθμό). Τελικά, η πραγματικότητα ήταν κάπου στην μέση. Ο Norris ήταν ο μόνος που πλήρωσε τις συνέπειες της κίνησης του. Φυσικά και η McLaren έχασε πόντους στο Κατασκευαστών. Ωστόσο, ο Piastri αύξησε ακόμα περισσότερα τη μεταξύ τους διαφορά στο Οδηγών, κάτι πολύ θετικό για τον ίδιο.

Η αυτοκριτική τάση του Norris

Ο Norris έχει δείξει μια τάση να είναι έντονα αυτοκρίτικος και απολογητικός πολλές φορές. Η αλήθεια είναι πως η έννοια του «σωστού» είναι κάτι που φαίνεται πως είναι ψηλά στον ηθικό χάρτη που πορεύεται επαγγελματικά.  Καμιά φορά σου δίνει την εντύπωση πως αυτό είναι κάτι που εμποδίζει το potential του.

Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνει;

Να σπρώξει τον εαυτό του όσο μπορεί για να διεκδικήσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, με ευθύτητα στην σκέψη και μια μακιαβελική προσέγγιση (μάλλον ο συγγραφέας που διαβάζει κάθε νύχτα πριν πέσει για ύπνο ο Verstappen), ή να είναι «καλός» συμπαίκτης, καλός «συνάδελφος» , να μην απειλήσει το status quo, ακόμα και αν δεν καταφέρει ποτέ να πάρει έναν τίτλο;

Νιώθει κανείς βλέποντας την απόφαση του στο τέλος του Αγώνα στον Καναδά πως η κίνηση του ήταν μια ασυνείδητη επικράτηση της φιλοδοξίας του έναντι στην ηθική του.

Ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο πώς η κίνηση του ήταν αμήχανη. Δεν είχε σιγουριά. «Caught between two minds», που λένε και στην πατρίδα του. Ο Norris υπολόγισε λάθος, δεν σκεφτόταν καθαρά. Το αποτέλεσμα; Ο Piastri διατήρησε τη θέση του, έλαβε 12 βαθμούς, ενώ ο Norris αποσύρθηκε και δεν έλαβε κανέναν.

Ένας οδηγός με το ταλέντο του Norris δεν θα έπρεπε να αποσυρθεί σε αυτόν τον αγώνα.

Είτε θα έπρεπε να αποφασίσει να μην προχωρήσει στην προσπέραση, ζυγίζοντας το ρίσκο με πιο καθαρό μυαλό, είτε θα έπρεπε να διεκδικήσει πιο αποφασιστικά την 4η θέση. Θυμίζοντας στον εαυτό μου την άμυνα του Verstappen στον συμπαίκτη του, Daniel Ricciardo στην πίστα του Μπακού το 2018, υπάρχουν πάντα και πιο «ακραίες» εναλλακτικές.

Η συγγνώμη

Μετά τον αγώνα, όπως είπαμε, ζήτησε άμεσα συγγνώμη. Αναμενόμενο. «Οι κανόνες της παπάγιας» το επιτάσσουν.

Ο Piastri δέχθηκε τη συγγνώμη του Norris, αν και φάνηκε πως δεν ήταν σίγουρος για το πως ακριβώς θα έπρεπε να ερμηνεύσει την κίνηση του συμπαίκτη του. Ούτε την ίδια την κίνηση, ούτε το γεγονός πως επέλεξε να του ζητήσει συγγνώμη μπροστά στις κάμερες και όχι προσωπικά.

Επικοινωνιακό τρικ; Ίσως. Προσπάθεια του να ενημερώσει όσους παρακολουθούσαν ότι όντως καταλαβαίνει πως έκανε λάθος και το αναγνωρίζει; Πιο πιθανόν.

Πάντως, το τρακάρισμα έφερε νέο ενδιαφερόν στο φετινό πρωτάθλημα – «περίπατο»(μέχρι στιγμής) για την Mclaren.

Σε τροχιά τίτλου ο Piastri

Ο Piastri βρίσκεται σε μια κατάσταση που τον βολεύει. Αυτή τη στιγμή φαίνεται ο οδηγός που είναι πιο πιθανόν να κερδίσει τον τίτλο. Είναι πιο σταθερός, πιο σίγουρος, φαίνεται να βρίσκεται «in the zone», μια πνευματική κατάσταση σταθερής απόδοσης που χαρακτηρίζει τους αθλητές στο υψηλότερο επίπεδο. Και για πρώτη φορά στην καριέρα του(και φυσικά εξαιτίας και του μονοθεσίου της McLaren), έχει καταφέρει να βρει και την αντίστοιχη συνέπεια στην απόδοση του, από την αρχή μάλιστα της σεζόν.

Υπάρχει μια συγκεκριμένη ισορροπία στην ΜcLaren αυτή τη στιγμή. Μια πιθανή στροφή του τρόπου αντιμετώπισης του Norris θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα.

Το πως η «σκιά» του Norris μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα

Η «Σκιά» είναι ένα βασικό στοιχείο της θεωρίας του Carl Jung, πατέρα της αναλυτικής ψυχολογίας, για το ασυνείδητο. Aντιπροσωπεύει τα κρυμμένα, απωθημένα ή αρνητικά μέρη της προσωπικότητας που το άτομο δεν αναγνωρίζει ή δεν θέλει να αποδεχτεί.

Περιλαμβάνει επιθυμίες, ένστικτα και χαρακτηριστικά που κρίνονται κοινωνικά απαράδεκτα, αλλά είναι ουσιώδη για την πληρότητα του εαυτού. Μόνο η αναγνώριση και ενσωμάτωση της Σκιάς ως κομμάτι του εαυτού μπορεί να οδηγήσει σε ολοκλήρωση και αυτογνωσία.

Αν όσα είδαμε από τον Norris στον Καναδά, ήταν ένα δείγμα της «σκιάς» του, τότε η μεγαλύτερη αποδοχή των σκοτεινών επιθυμιών του  μπορούσε να αναταράξει ακόμα περισσότερο αυτή την ισορροπία.

Αυτό θα ήταν σίγουρα ένα καλό τεστ χαρακτήρα στον Piastri.

Θα μπορέσει ο Piastri να διατηρήσει την απόδοση του σε ένα «εχθρικό» περιβάλλον εντός της ομάδας;

Ποια θα είναι η θέση της McLaren σε κάτι τέτοιο; Όπως αναφέραμε, η στάση της ομάδας είναι να αφήσει τους οδηγούς να διεκδικήσουν στην πίστα τη νίκη. Θα διατηρήσει αυτή την στάση της αν το περιβάλλον γίνει τοξικό;

Και το πιο σημαντικό, μπορεί ο Norris να παίξει τα λεγόμενα «mind games» αρκετά καλά για να ταράξει τον συμπαίκτη του και να τον αφήσει πίσω του στην πορεία για τον τίτλο;

Ο Piastri έχει αυτό που δεν έχει ο Norris;

Ο Piastri έχει δείξει ότι έχει το μέταλλο πρωταθλητή που χρειάζεται για να νικήσει.

Και αυτό δεν το έδειξε στην πίστα. Το έδειξε πίσω από κλειστές πόρτες, πίσω από δικηγορικά έγγραφα και υπογραφές.

Το έκανε όταν αμφισβήτησε ανοικτά την Alpine και ουσιαστικά αποκάλεσε την ομάδα που του έδωσε πρώτη την ευκαιρία να αγωνιστεί στην F1 ψεύτες(όταν η ομάδα ανακοίνωσε ανανέωση συμβολαίου χωρίς την έγκριση του).

Τελικά, δεν υπόγραψε το συμβόλαιο με την Alpine, δημιούργησε ένα μίνι-σκάνδαλο και μετακινήθηκε στην McLaren, έπειτα από μεγάλες δικαστικές διαμάχες.

Και αυτό το έκανε γιατί στην McLaren πίστευε πως είχε τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει. Μπροστά στην δόξα και την επικράτηση, δεν μέτρησε ούτε την αφοσίωση στην ομάδα που τον ανέδειξε, ούτε την ευγνωμοσύνη.

Και σήμερα, 3 χρόνια μετά, βρίσκεται πρώτος στο πρωτάθλημα οδηγών και σε σταθερή πορεία να πετύχει αυτό που πάντα ήθελε.

Ο μόνος που μπορεί να τον σταματήσει, σύμφωνα με τη σημερινή βαθμολογία, είναι ο Norris. Μπορεί, όμως, ο βρετανός να γίνει όσο αμείλικτος και προσηλωμένος όσο ο συμπαίκτης του; Μπορεί να πιέσει(ή και να ξεπεράσει) όρια, να σπάσει τις προσδοκίες και να μπει σε νοοτροπία «ή εγώ ή κανένας»;

Και το πιο σημαντικό; Θέλει να κάνει κάτι τέτοιο;

Οι οδηγοί, στο τέλος της ημέρας είναι άνθρωποι. Και ο δρόμος προς την κορυφή είναι γεμάτος δύσκολες αποφάσεις και στιγμές που εμείς δεν θα δούμε ποτέ. Οι πιο σπουδαίες καταστάσεις θέλουν και τις σπουδαιότερες θυσίες, λένε.  Είναι ο Norris διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο; Η απόπειρα της δύσκολης προσπέρασης που επιχείρησε στον Καναδά ήταν απλά μια παρόρμηση της στιγμής ή μια πρώιμη αποδοχή της «σκιάς» του; 

Μένει να το δούμε.