Ζακ Βιλνέβ: Ο καναδός που έφερε την επανάσταση στη Formula 1

Σίγουρα ο Σαββόπουλος, όταν τραγουδούσε για τον άγγελο εξάγγελο, που μας ήρθε από μακριά, δεν είχε ιδέα για τον Ζακ Βιλνέβ, ούτε και αναφερόταν σε αυτόν. Το τρομερό παιδί της Formula 1 ήρθε από μακριά και συγκεκριμένα από τον Καναδά, προαναγγέλοντας τις αλλαγές στην F1.

Oύτε ο Βιλνέβ θα πίστευε ποτέ, πως θα μπορούσε μετά από κάποια χρόνια να επιβληθεί τελικά η δική του σχολή και ο δικός του τρόπος σκέψης, κυρίως στην εκτός πίστας συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής των οδηγών. 

Πάντα με λυμένα τα κορδόνια

Ο Ζακ, γιος του τεράστιου Ζιλ Βιλνέβ, έφτασε στον αγγελικά πλασμένο κόσμο της F1, χωρίς να έχει ουσιαστικά ιδέα για τον ίδιο το χώρο, στον οποίο ο ίδιος θεωρούσε, ότι μπήκε αβίαστα, φυσικά. Ο έμπειρος Φρανκ Γουίλιαμς ιδιοκτήτης της ομάδας της F1 Williams, είχε εντοπίσει το ταλέντο του Καναδού και τον είχε πιστέψει.

Όταν έφερε τον Ζακ στην ομάδα, ο νεαρός ήταν γρήγορος από το κουτί. Προσαρμόστηκε τέλεια στο μονοθέσιο και έκανε από την αρχή τη ζωή δύσκολη στον Ντέιμον Χιλ. Ο Ζακ ήταν για το συντηρητικό μεγάλο αφεντικό της F1 Μπέρνι Έκλστον ένας, εντελώς απροσάρμοστος και ανυπάκουος οδηγός.

Ο Καναδός κυκλοφορούσε στα πάντοκς, μονίμως με τη φόρμα δεμένη στη μέση με τα μανίκια να κρέμονται , τα παπούτσια του δε, ήταν διαρκώς με λυμένα τα κορδόνια. Τα ακουστικά, με τα οποία άκουγε μουσική, είχαν γίνει ένα με τα αυτιά του και τα μαλλιά του ήταν διαρκώς βαμμένα σε διαφορετικό χρώμα- ανοικτό ξανθό, ροζ, γαλάζιο.

Ο Ζακ ήταν το αντίπαλο δέος του σωστού Μίκαελ Σουμάχερ, του άψογα ντυμένου, του ταγμένου αποκλειστικά και μόνο στο πρωτάθλημα, του κυρίου με την τέλεια φυσική κατάσταση. Ο Βιλνέβ ήταν το παιδί, που τον ενδιέφερε η μουσική, όσο και οι αγώνες. Είχε ζωή και εκτός πίστας και το διαλαλούσε. Ήταν το μαύρο πρόβατο των πάντοκς, ένας βομβιστής του καθωσπρεπισμού. 

Τον έβλεπαν σαν εξωγήινο

Ωστόσο αυτό το παιδί, που είχε φέρει τα πάνω, κάτω στα συντηρητικά πάντοκς εκείνης της εποχής με τα αυστηρά πρωτόκολλα, ήταν εξαιρετικά γρήγορος. Μάλιστα, όλοι άρχισαν να τον βλέπουν σαν εξωγήινο, όταν αποκάλυψε, πως είχε μάθει τις πίστες της F1, κυρίως τις ευρωπαϊκές, παίζοντας ατέλειωτες ώρες στο playstation με τους φίλους του.

Αλήθεια, σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως τους προσομοιωτές, που χρησιμοποιούν οι σύγχρονες ομάδες και διορθώνουν, τόσο οι οδηγοί τις ατέλειες τους, όσο και οι ομάδες,  κάποιες λεπτομέρειες στα μονοθέσιά τους.

Μήπως τα βαμμένα μαλλιά του Βιλνέβ, σας θυμίζουν τους σύγχρονους οδηγούς, που κάθε λίγο και λιγάκι εμφανίζονται στα πάντοκς με διαφορετικό χρώμα, είτε για γούρι, είτε για ιερό σκοπό (βλέπε Άλμπον), είτε για δημόσιες σχέσεις, όπως έκανε πρόσφατα ο Νίκο Χούλκεμπεργκ, που εμφανίστηκε με κατάξανθα μαλλιά;

Μήπως τα ακουστικά, με τα οποία άκουγε τότε, μανιωδώς μουσική, σας θυμίζουν τους σημερινούς οδηγούς, οι οποίοι αυτοσυγκεντρώνονται πριν τον αγώνα, ακούγοντας τα αγαπημένα τους τραγούδια; Μήπως τελικά αυτός, ο στιλάτος, ατίθασος πιτσιρικάς με τα βαμμένα μαλλιά, τη μονίμως κατεβασμένη φόρμα και δεμένη στη μέση, με τα λυτά κορδόνια στα παπούτσια, με τον τρομερό πατέρα, που σχεδόν δεν τον έζησε, και την ανέμελη θεώρηση των πραγμάτων, ήταν ο προάγγελος των σημερινών οδηγών της F1;

Βομβιστής του καθωσπρεπισμού

Τελικά, μήπως η σχολή Βιλνέβ ήταν αυτή, που προτιμήθηκε από τα σφιχτά πρωτόκολλα και το political correct, που ήθελε να επιβάλλει ο Έκλστον και η παρέα του;