To… χταπόδι (πολλαπλή εξαγωγής)

Για τους περισσότερους κατασκευαστές, το σύστημα εξαγωγής δεν είναι τίποτε άλλο, απο ένα μέσο διοχέτευσης των καυσαερίων στην ατμόσφαιρα, αφού προηγούμενα μειωθεί ο θόρυβος του κινητήρα μέσα από τα σιλανσιέ!

Το σύστημα της εξάτμισης δεν είναι απλή υπόθεση όμως. Είναι απαραίτητο να σχεδιαστεί, λαμβάνοντας υπ’όψη, μερικά κρίσιμα στοιχεία, όπως είναι ο κυβισμός του κινητήρα, ο χρονισμός των εκκεντροφόρων και οι στροφές λειτουργίας του. Δηλαδή οι στροφές της μέγιστης ιπποδύναμης, οι στροφές της μέγιστης ροπής και σε ορισμένες περιπτώσεις, οι στροφές που προκύπτουν από το μέσο όρο των δυο προηγούμενων.

Ορισμένα απο τα αυτοκίνητα παραγωγής, υποφέρουν από σχεδιασμένα συστήματα εξάτμισης, που είναι ή κοντά, ή στενά, ή πολύ μικρά, ή και όλα μαζί. Σκοπός όταν βελτιώνουμε ένα αυτοκίνητο όσον αφορά την “αναπνοή” του, είναι να αποδεσμεύσουμε την κρυμμένη δύναμη, που λόγω θορύβου ή κατανάλωσης, ο κατασκευαστής έχει “φιμώσει”.

Τα πλέον συνηθισμένα συστήματα εξαγωγής καυσαερίων που καθιερώθηκαν με τον όρο “χταπόδια”, έχουν την διάταξη 4 σε 1 και 4 σε 2 σε 1. Το κάθε ένα από αυτά, έχει υπέρ και κατά και η επιλογή τους εξαρτάται απο τον οδηγό, ως προς την χρήση του αυτοκινήτου.

Το βασικότερο όμως και πιο καθοριστικό, είναι ο σχεδιασμός του κινητήρα και το dna του. Το σύστημα 4-2-1 αποδίδει θεωρητικά καλύτερα  στις χαμηλές και μεσαίες στροφές ευνοώντας την ροπή απο χαμηλά, ενώ αντίστοιχα το σύστημα 4-1, είναι ιδανικό για κινητήρες που δουλεύουν απο την μέση του στροφομέτρου μέχρι βαθειά στα κόκκινα! Στο πρώτο σύστημα 4-2-1, οι σωλήνες που ξεκινούν απο την κυλινδροκεφαλή ονομάζονται πρωτεύοντες. Αυτοί ύστερα απο κάποια δεδομένη απόσταση κοντά στα 50 εκατοστά περίπου, ενώνονται ανά δύο, ο 1 μετον 4 και ο 2 με τον 3. Οι δυο σωλήνες που ξεκινούν απο την ένωση αυτή των 4, ονομάζονται δευτερεύοντες.

Στη συνέχεια, μετά απο μια απόσταση ενώνονται σε έναν και απο εκεί ξεκινά ο κύριος σωλήνας εξαγωγής, που πηγαίνει στο πρώτο μεσαίο καζανάκι (σιλανσιέ). Αυτονόητο είναι ότι στο άλλο σύστημα 4-1, δεν υπάρχουν δευτερεύοντες. Έτσι λοιπόν ο “ψαγμένος εξατμισάς” με τους κατάλληλους τύπους, εξισώσεις και υπολογισμούς όλων των παραπάνω, μπορεί να πετύχει με μικρές αποκλίσεις, τις κατάλληλες διαμέτρους και τα μήκη των σωλήνων που ταιριάζουν στον κάθε κινητήρα βελτιωμένο ή μη!

Τα “χταπόδια” όπως και τα υπόλοιπα μέρη της εξάτμισης, μπορούν να κατασκευαστούν σε δύο τύπους: σιδερένια ή ανοξείδωτα (inox), ανάλογα την τσέπη του οδηγού, ο οποίος μπορεί ακόμα να τα “ντύσει” με ειδική υφασμάτινη πυρίμαχη βακαρόλα (θερμομονωτική ταινία), για να εμποδίζεται η αυξημένη θερμοκρασία στο διαμέρισμα του κινητήρα.