F1- GP Μονακό: Τα συμπεράσματα μας από τον αγώνα της Κυριακής

F1: Νίκη του Lando Norris στο Μονακό, στην τρίτη θέση ο ο συμπαίκτης του, Piastri. Απόλυτη κατάρρευση των κανονισμών για 2 pit stop.

O Lando Norris ξεκίνησε από την pole στον αγώνα του Μονακό για την F1 και δεν είδε ξανά πίσω του, τερματίζοντας στην πρώτη θέση σχετικά άνετα. Ο Charles Leclerc της Ferrari, περυσινός νικητής του GP στο Μόντε Κάρλο κατέκτησε την δεύτερη θέση, ενώ το βάθρο συμπλήρωσε ο πρωτοπόρος στο πρωτάθλημα οδηγών, Oscar Piastri. Και όλα αυτά σε έναν χαοτικό αγώνα, όπου οι κανονισμοί περί 2 pit stop φάνηκαν περισσότερο να εμποδίζουν παρά να συμβάλλουν στο θέαμα του αγώνα.Ορίστε τα συμπεράσματα μας από τα όσα έγιναν την Κυριακή που μας πέρασε.

F1: O Lando Norris έχει το μονοθέσιο και το ρυθμό να κατακτήσει την πρωτιά – Θα καταφέρει να δείξει τη συνέπεια;

Θα ήταν κάτι συνηθισμένο για τον Norris να πάρει στις κατακτήτριες την pole, στη μόνη χρονιά που η πρώτη θέση δεν θα έδινε το ίδιο πλεονέκτημα στο Μονακό. Ο κανονισμός περί 2 pit stop έδωσε στον αγώνα μια νέα διάσταση και ένα ακόμη στοιχείο που οι οδηγοί θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους κατά την διάρκεια του αγώνα. Και αν κάτι έχουμε μάθει από τον Lando Norris στα χρόνια που αγωνίζεται στην F1, είναι ότι το να σκέφτεται και να υπεραναλύει τα πράγματα, δεν είναι η δύναμη του. Κάτι που, παρά την pole, μας δημιούργησε ερωτηματικά για το πως θα πήγαινε ο αγώνας για τον Βρετανό.

Και αν το Grand Prix του Μονακό είναι συνήθως ο αγώνας που κερδίζεται ή χάνεται όταν το μονοθέσιο που ξεκινάει από την pole καταφέρνει (ή δεν καταφέρνει) να βγει αλώβητο από την πρώτη στροφή, φέτος η λογική έλεγε πως  σημείο καμπής θα έπρεπε να ήταν η στροφή του Sainte-Dévote και οι προκλήσεις των υπόλοιπων 77 γύρων.

Και όπως, είπαμε, θα έπρεπε. Τουλάχιστον στην θεωρεία. 

Η ολική αποτυχία του συστήματος 2 pit stop σήμαινε πως ο αγώνας κύλησε όπως κάθε άλλο GP του Μονακό, τα τελευταία χρόνια. Κάτι που άφησε ιδιαίτερα ικανοποιημένο, όπως έδειξαν τα πράγματα, τον Lando Norris, ο όποιος κατέκτησε σχετικά άνετα από την pole, την πρώτη θέση.

Lando Norris vs Oscar Piastri: Η μεγάλη κόντρα/εμφύλιος του 2025;

Πότε ακριβώς είναι η στιγμή που ένας οδηγός αρχίζει να μοιάζει, να οδηγεί και να συμπεριφέρεται σαν ένας παγκόσμιος πρωταθλητής; 

Συνήθως,όταν ξεκινάει να απομακρύνει κάθε στοιχείο ανασφάλειας και αμφιβολίας στο παιχνίδι του. Όταν, αρχίζει από την pole ή προσπερνάει τον πρώτο και κρατάει την πρωτοπορία του ανενόχλητος και με έναν αέρα σιγουριάς, μέχρι το τέλος του αγώνα. Κάτι που έχουμε δει τον Verstappen να κάνει αμέτρητες φορές τα τελευταία 5 χρόνια και τον Hamilton πριν από αυτόν.

Κάτι που βλέπουμε φέτος και στον Oscar Piastri, ο οποίος δείχνει ταυτόχρονα μεγαλύτερη συνέπεια και την ικανότητα να έχει τέτοιες επιδόσεις από GP σε GP , εξού και οι 5 πρωτιές του .

O Lando, από την άλλην, μοιάζει να έχει έναν αέρα αβεβαιότητας γύρω του. Το έχουμε δει στις κακές του εκκινήσεις από την pole σε όλη την περυσινή σεζόν ή στις αρκετές συγκρούσεις που είχε, ακόμη και σε αγώνες που βρισκόταν μπροστά.

Και γενικά θα ήταν ψέμα να πούμε πως ο Lando Norris δεν σου δίνει την εντύπωση πως όσο καλά και να πηγαίνουν τα πράγματα τώρα, έχει μέσα του το μεγάλο λάθος που είναι απλώς θέμα χρόνου να γίνει.

Για παράδειγμα και παρά τη νίκη του, είδαμε μερικά σημάδια της αβεβαιότητας που τον χαρακτηρίζει στην οδήγηση του και στο Μονακό, όταν έκανε άμυνα στον Leclerc στην πρώτη στροφή. Και τα σημάδια αυτά φάνηκε να παρατηρεί ο Μονεγάσκος, αργότερα, κατά τους τελευταίους γύρους, όταν είπε στο team radio του ότι ο βρετανός κάνει «αρκετά λάθη», παρά το γεγονός πως δεν πρόλαβε τελικά να τον απειλήσει.

Η αλήθεια είναι πώς ακόμη και στις μεγάλες του νίκες, οι αδυναμίες του Norris (που σχεδόν πάντα είναι ψυχολογικές ή συναισθηματικές) είναι πάντα εκεί, παρούσες, με τον Βρετανό να μην έχει δείξει, τουλάχιστον ως σήμερα, ότι μπορεί να τις ξεπεράσει και να τις αποβάλλει τελείως από το παιχνίδι του.

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια , ο Lando Norris είναι ένας εξαιρετικός οδηγός. Και δεν κάνουμε το λάθος να τον υποτιμήσουμε. Ίσως, το Σαββατοκύριακο του Μονακό είναι αυτό που θα φέρει το μεγάλο «reset» για τον Βρετανό για την φετινή σεζόν και θα τον κάνει να απειλήσει πιο έντονα και με μεγαλύτερες αξιώσεις τον συμπαίκτη του. 

Εξάλλου, ακόμα και μετά από όλα όσα έχουν συμβεί φέτος, μετά τις εντυπωσιακές νίκες Piastri, το ατύχημα στην Τζέντα, τα προβλήματα του στο Μπαχρέιν, ο Lando Norris βρίσκεται μόλις 3 πόντους πίσω από τον ομόσταυλο του.

Και παρά το γεγονός πως ο Piastri μονοπωλεί το ενδιαφέρον ως το επόμενο «big name» και μεγάλος διεκδικητής του τίτλου στην F1,  ο Norris δεν είχε, σε καμία περίπτωση, μια καταστροφική αρχή στην σεζόν.

Μάλιστα, πρόσφατα δημοσιεύματα από τον διεθνή τύπο κάνουν λόγο για έναν «αλλαγμένο» Norris, με τον ίδιο να αποκαλύπτει ότι δεν έχει καταναλώσει ούτε σταγόνα αλκοόλ το 2025 και ότι απέχει συνειδητά από τα Social Media, σε μια προσπάθεια του να κόψει κάθε εξωτερικό θόρυβο και να επικεντρωθεί εξ ολοκλήρου στην διεκδίκηση του τίτλου. 

Στο άλλο στρατόπεδο της McLaren τώρα, ο αγώνας του Μονακό ήταν σειρά του Piastri να έχει ένα όχι και τόσο καλό Σαββατοκύριακο. Από την σύγκρουση του στην στροφή του Sainte Devote στο FP2, φάνηκε πως ο Αυστραλός είχε χάσει το μομέντουμ του και το Μονακό δεν θα ήταν μια εμφάνιση από αυτές που μας είχε συνηθίσει τις τελευταίες μέρες.

Ταυτόχρονα, το γεγονός πως ο Norris κατάφερε να κρατήσει πίσω του τον Leclerc, μέσα στο «σπίτι του» και σε μια πίστα που ο Μονεγάσκος έχει δείξει επανειλημμένα τις ικανότητες του, είναι κάτι που λέει πολλά για τον Norris.

Σε περίπτωση που μπορέσει να συνεχίσει με τέτοιες εμφανίσεις, ο Norris μπορεί σίγουρα να απειλήσει τον συμπαίκτη του και να προσπαθήσει να είναι αυτός ο οποίος θα φέρει το πολυπόθητο τρόπαιο στην McLaren. Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, όμως, είναι:

Μπορεί το μυαλό και η ψυχοσύνθεση του Norris να του δώσουν αυτό το «flow state» που χρειάζεσαι για να γίνεις παγκόσμιος πρωταθλητητής;

Μένει να φανεί…

Η ολική αποτυχία του κανονισμού περί 2 pit stop

Αρχικά, μας παραξενεύει ιδιαίτερα το γεγονός πως τα στελέχη και τα «μεγάλα κεφάλια» της F1 και της FIA, είδαν πέρυσι έναν συγκινημένο Leclerc να κάνει τα πάντα για να κατακτήσει την πρωτιά για να γίνει μόλις ο δεύτερος Μονεγάσκος που νικάει το GP στο Μόντε Κάρλο,  κάνοντας υπερπροσπάθεια και υπερνικώντας κάθε εξωτερική και εσωτερική πίεση, και σκέφτηκαν: «Τι ήταν τώρα αυτό, ώρα για αλλαγές.»

Πάντως, να πούμε πως υπήρχαν και θετικά. Η ολική αποτυχία του κανονισμού σημαίνει πως λογικά δεν θα τον ξαναδούμε σε άλλο GP.

Αν, ο κανονισμός είχε καλά αποτελέσματα, τότε θα υπήρχε ο πειρασμός να δοκιμαστεί σε άλλες παρόμοιες πίστες, έπειτα να τον δούμε και σε πιο διαφορετικές πίστες, μέχρι στο τέλος να έχει μπει στο βιβλίο των μόνιμων κανονισμών του αθλήματος. 

Από το σενάριο αυτό μας έσωσε η ομάδα των Racing Bulls (και αργότερα η Williams), όταν σε μια πράξη αφιλοκέρδειας και αλτρουισμού, μεταμφιεσμένη ως στρατηγική αγώνα, χώρισαν το πεδίο σε δύο κατηγορίες από τα αρχικά στάδια του αγώνα , αποκαλύπτοντας τους νέους κανονισμούς για αυτό που πραγματικά ήταν: Μια παρωδία. 

Χαρακτηριστικό ήταν ότι εκνεύρισαν τόσο πολύ τον George Russel(ένας από τους προέδρους του Σωματείου των Οδηγών της F1, που αργότερα ζήτησε επίσημα να αποσυρθεί ο κανονισμός) που τον οδήγησαν να προχωρήσει σε μια από τις πιο προφανείς και χαρακτηριστικές παραβιάσεις κανονισμού που έχουμε δει ποτέ  σε GP (πέρασε παράνομα τον Alex Albon της Williams που κράταγε τον οδηγό της Mercedes εσκεμμένα πίσω από τον προπορευόμενο συμπαίκτη του, Carlos Sainz, και έπειτα δεν έδωσε τη θέση πίσω).

Ο κανονισμός προσπάθησε να καλύψει τα κενά του περυσινού αγώνα, άλλα στην πραγματικότητα δημιούργησε τεράστια προβλήματα και απέδειξε ότι τίποτα στην F1 δεν είναι τόσο ενοχλητικό όσο όταν η ανάγκη της να είναι ανταγωνιστική και δημοφιλής, την οδηγεί σε τόσο κωμικές, λανθασμένες αποφάσεις. 

 Η Ferrari έχει ένα σπουδαίο μονοθέσιο που περιμένει να ξεδιπλώσει τη δυναμική του

Αν ο Charles Leclerc δεν κατάφερε να πανηγυρίσει μια δεύτερη συνεχόμενη νίκη στον εντός έδρας αγώνα του, σίγουρα δεν ήταν από έλλειψη προσπάθειας.

Δεν υπάρχει πιο εντυπωσιακό θέαμα στη σημερινή  F1 από τον Leclerc, όταν «εξαπολύει» ταχύτατους γύρους στις κατατακτήριες με τη Ferrari. Κανένας άλλος οδηγός δεν επιτίθεται στην πίστα με τέτοιο πάθος και ένταση όσο ο Leclerc όταν βρίσκεται στο απόλυτο όριό το, κάτι που, στη σύγχρονη εποχή των φαρδιών και δύστροπων μονοθεσίων, αποτελεί από μόνο του κατόρθωμα.

Στον αγώνα έδειξε ωριμότητα και αυτοσυγκράτηση, αποφεύγοντας την απελπισμένη κίνηση στον Lando Norris στους τελευταίους γύρους, ακόμα κι αν η νίκη που επιθυμούσε περισσότερο από κάθε άλλη βρισκόταν μπροστά του. Το να φτάσει τόσο κοντά και να μη φτάσει στον στόχο πόνεσε, αλλά φέτος δεν ήταν γραφτό να συμβεί.

Και αυτό γιατί  ο Norris έδειξε ότι μπορούσε να απορροφήσει τις πιο δυνατές επιθέσεις του Charles και να απαντά με ακόμα πιο γρήγορα περάσματα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να σπάσει και το ρεκόρ πίστας, ακόμα και όταν ο Leclerc τα έδωσε όλα στο Q3.

Πώς άλλαξαν, όμως , τόσο τα πράγματα;

Η επικρατέστερη εξήγηση είναι πως, σε αντίθεση με άλλες πίστες που έχουν ένα μείγμα γρήγορων και αργών στροφών, το Μονακό αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από αργές στροφές. Αυτό σημαίνει πως το μονοθέσιο της Ferrari δεν περιορίστηκε από τους συμβιβασμούς που χρειάζεται να κάνει σε άλλες διαδρομές. Η ισχυρή μηχανική πρόσφυση και η καλή επιτάχυνση στις εξόδους από αργές στροφές έκαναν τη διαφορά.

Αλλά ήταν αυτό πραγματική ανατροπή; Ή απλώς μια σύντομη επιστροφή στην κανονικότητα;

Μέχρι τον αποκλεισμό του Lewis Hamilton στη Σανγκάη λόγω υπερβολικής φθοράς στο skid block, που ανάγκασε τη Ferrari να σηκώσει το ύψος του μονοθεσίου πάνω από τις αρχικές προδιαγραφές, η SF-25 ήταν το ταχύτερο μονοθέσιο στις αργές στροφές σε δοκιμές στο Μπαχρέιν, στην Αυστραλία και στην Κίνα.

Τις τελευταίες εβδομάδες γίνεται πολύς λόγος για μια καθοριστική αναβάθμιση στην πίσω ανάρτηση, η οποία αναμένεται να κάνει το ντεμπούτο της στο Silverstone, στον εντός έδρας αγώνα του Hamilton. Η νέα αυτή ανάρτηση θα επιτρέψει στη Ferrari να λειτουργεί το μονοθέσιο πιο χαμηλά και πιο επιθετικά, αξιοποιώντας με συνέπεια τη  δυναμική της SF-25.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η SF-25 είχε δομικά θέματα από την αρχή και πως το στοίχημα με ένα διαφορετικό σχεδιαστικό concept στην τελευταία σεζόν των υφιστάμενων κανονισμών ήταν πιθανώς λάθος, ειδικά από τη στιγμή που το 2024 η ομάδα βρέθηκε τόσο κοντά στη McLaren.

Όμως το Μονακό έδειξε κάτι: κάτω από όλα αυτά τα εμπόδια, υπάρχει ένα πραγματικά δυνατό μονοθέσιο που περιμένει να «απελευθερωθεί». Και όταν αυτό συμβεί, ίσως δούμε μια άλλη Ferrari ,αυτή που μπορεί να κυνηγήσει στα ίσα και τη McLaren και την Red Bull.