F1: Τι πήγε στραβά για τη Ferrari στις κατατακτήριες της Ίμολα

F1: Τα δεδομένα από την τηλεμετρία αποκαλύπτουν πού ακριβώς κατέρρευσε η προσπάθεια της Ferrari και τι μπορούν ρεαλιστικά να περιμένουν οι Lewis Hamilton και Charles Leclerc στον αγώνα της Κυριακής.

Το Σαββατοκύριακο της Ferrari στην Ίμολα, που είχε ήδη ξεκινήσει στραβά, πήρε ακόμη πιο αρνητική τροπή στις κατατακτήριες δοκιμές. Για πρώτη φορά στην πλούσια ιστορία της στη συγκεκριμένη πίστα, κανένας από τους δύο οδηγούς της Scuderia δεν κατάφερε να προκριθεί στο Q3, ένα πικρό χάπι για τους Tifosi στο εντός έδρας Grand Prix της ομάδας.

F1: Τα αδύνατα σημεία του SF-25 «βγάζουν ματι»

Από την αρχή του τριημέρου ήταν εμφανές πως και οι δύο οδηγοί δυσκολεύονταν να «δαμάσουν» το SF-25. Εξαιρουμένων των δοκιμών FP1, ούτε ο Hamilton ούτε ο Leclerc κατάφεραν να πλησιάσουν κάτω από το μισό δευτερόλεπτο από τον ταχύτερο χρόνο. Στο FP2, και οι δύο παραπονέθηκαν για προβλήματα στο φρενάρισμα.

Παρόλα αυτά, ελάχιστοι θα περίμεναν πως η Aston Martin και η Williams θα άφηναν τις κόκκινες μονοθέσιες πίσω τους.

Η ρίζα των προβλημάτων της Ferrari βρίσκεται στο ασταθές και απρόβλεπτο πίσω μέρος του SF-25. Μια διαδεδομένη θεωρία κάνει λόγο για σχεδιαστικό λάθος στη δομή του κιβωτίου ταχυτήτων και στη γεωμετρία της πίσω ανάρτησης.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το μονοθέσιο να μην επιτρέπει επαρκή ρύθμιση στον τρόπο που μεταφέρεται η αεροδυναμική πίεση στα πίσω ελαστικά. Είναι ένα σοβαρό ζήτημα, που απαιτεί όχι μόνο χρόνο αλλά και σημαντικό προϋπολογισμό για να διορθωθεί.

Η έλλειψη αυτής της ευελιξίας σημαίνει ότι το μονοθέσιο δεν μπορεί να οδηγηθεί στο όριό του, γεγονός που δημιουργεί αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλη την απόδοση.

Ο Leclerc έχασε την πρόκριση στο Q3 μόλις για 0,083 δλ., καταλήγοντας 11ος, ενώ ο Hamilton ήταν 0,244 δλ. πιο αργός και έμεινε 12ος.

Πού έχασε χρόνο η Ferrari;

Μια σύγκριση ανά τομέα με τον γύρο του Albon στο Q2 αποκαλύπτει ένα ξεκάθαρο μοτίβο: και οι δύο οδηγοί της Ferrari έχασαν σημαντικό χρόνο στον πρώτο τομέα. Παρότι ήταν ταχύτεροι στους τομείς 2 και 3, αυτό δεν ήταν αρκετό για να καλύψουν τη διαφορά. Το πρόβλημα δεν ήταν τα νέα ελαστικά. Το SF-25 είναι απλώς κακοζυγισμένο και αποδίδει κάτω από τις προσδοκίες.

Αξιοσημείωτο είναι πως οι γύροι των Hamilton και Leclerc ήταν σχεδόν πανομοιότυποι: έχασαν χρόνο στις ίδιες στροφές και τον ανέκτησαν στα ίδια σημεία σε σχέση με τον Albon.

Στο γράφημα με τις τελικές ταχύτητες φαίνεται πως ήδη από τη Στροφή 2 (επισήμως Στροφή 1 της Ίμολα), ο Leclerc υπολειπόταν. Ο Albon είχε δυνατότερο πέρασμα από τη Στροφή 3, σημείο που αναδεικνύει την αδυναμία του πίσω μέρους της Ferrari, αφού κατάφερε να πατήσει το γκάζι νωρίτερα και να φτάσει γρηγορότερα σε πλήρη ισχύ.

Το ίδιο συνέβη και στην σικάνα των Στροφών 5 και 6. Με βάση τα δεδομένα του Hamilton, η ψαλίδα ήταν ήδη στο μισό δευτερόλεπτο στην έξοδο της Στροφής 6.

Το μόνο σημείο όπου το SF-25 είχε κάποιο πλεονέκτημα ήταν στις SF-25και στο γρήγορο διπλό αριστερό των Στροφών 17-18. Ακόμα κι εκεί, όμως, ο Albon έκανε ένα μικρό λάθος, επιτρέποντας στους οδηγούς της Ferrari να περιορίσουν ελαφρώς τη διαφορά.

Τι μπορεί να κάνει η Ferrari στον αγώνα;

Εκτός από το Μονακό, η Ίμολα είναι μία από τις πιο δύσκολες πίστες για ανακάμψεις από κακή θέση εκκίνησης. Παρ’ όλα τα προβλήματα, ο ρυθμός αγώνα της Ferrari δεν είναι τόσο απογοητευτικός όσο στις κατατακτήριες. Το FP2 έδωσε μια πρώτη ένδειξη για το δυναμικό της σε αγωνιστικό ρυθμό, με τους χρόνους να δείχνουν πιο ανταγωνιστικοί.

Η Ferrari πιθανόν να έχει αρκετή ταχύτητα για να επικρατήσει έναντι των Alpine, Aston Martin και Williams στη διάρκεια του αγώνα , ωστόσο, ο στενός χαρακτήρας της Ίμολα καθιστά τα προσπεράσματα εξαιρετικά δύσκολα. Έτσι, ακόμα και ένα ταχύτερο μονοθέσιο μπορεί να εγκλωβιστεί πίσω από ένα πιο αργό.

Το πραγματικά ανησυχητικό για τους φίλους της ομάδας είναι ότι τα προβλήματα είναι δομικά και δεν επιδέχονται εύκολες λύσεις. Η επιδιόρθωση ενός θεμελιώδους προβλήματος στην ανάρτηση μέσα στη σεζόν είναι όχι απλώς δύσκολη, αλλά σχεδόν ανέφικτη υπό το καθεστώς του budget cap και των περιορισμών στην εξέλιξη.