Τζορτζ Ράσελ: και δεν κτυπάει το τηλέφωνο!

Όσοι παρακολουθούν το παγκόσμιο πρωτάθλημα της F1, βλέπουν τους 20 καλύτερους οδηγούς του πλανήτη να μάχονται για τη νίκη. Λάθος! Βλέπουν 20 οδηγούς από τους καλύτερους σε όλο τον πλανήτη, οι οποίοι βρήκαν τρόπο ή είχαν την τύχη και έγιναν μέρος του μαγικού κόσμου της F1.

Μα θα πείτε δεν είναι το ίδιο; Όχι, και αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι οι οδηγοί που παίρνουν μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της F1.

Είμαστε ευλογημένοι!

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Μάξ Φερστάπεν πολλές φορές μνημονεύει την τύχη του. Πολλές φορές έχει δηλώσει τυχερός και ευλογημένος που κατάφερε και έγινε οδηγός στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της F1. Μάλιστα χαρακτηριστικά έχει πει : “Είμαστε ευλογημένοι, υπάρχουν δεκάδες άλλοι εξαιρετικοί και γρήγοροι οδηγοί “εκεί έξω”, που δεν καταφέρνουν να ενταχθούν στην F1”.

Ο κάθε οδηγός έχει ακολουθήσει ένα μονοπάτι, άλλοτε δύσβατο και άλλοτε εύκολο, για να διαβεί το κατώφλι της F1. Ο Τζορτζ Ράσελ σε μια συνέντευξη του, μίλησε για την αγωνία του πριν μπει στην F1 και τις απορίες του, για το τι έπρεπε να κάνει για να οδηγήσει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

12 κι ούτε ένα τηλεφώνημα!

“Ξεκίνησα όπως όλοι από τα καρτ. Είχα περάσει όλα τα απαιτούμενα στάδια για να γίνω οδηγός στην F1. Όχι, ότι υπάρχει κάποια πεπατημένη ή πως πρέπει να κάνεις αυτό ή εκείνο και τότε θα σε επιλέξουν. Είχα κερδίσει εκείνη τη χρονιά το πρωτάθλημα στη Formula 2- όχι, ότι το άξιζα- αλλά το είχα κατακτήσει. Καθόμουν θυμάμαι και έσπαγα το κεφάλι μου για να βρω τρόπο να μπω στην F1. Tι άλλο έπρεπε να κάνω; Δεν ήξερα! Τα είχα πάει περίφημα στις μικρές κατηγορίες και είχα κερδίσει τον τίτλο και αναρωτιόμουν, τι άλλο έπρεπε να κάνω, που δεν είχα ήδη κάνει. Οι περισσότεροι οδηγοί, που συμμετείχαν στα ίδια πρωταθλήματα με εμένα είχαν προσκληθεί από μεγάλες ομάδες της F1, είτε να δοκιμαστούν είτε να ενταχθούν στο δυναμικό τους. Ήμουν οδηγός της Mercedes, αλλά εμένα δεν με είχε ακόμα πλησιάσει κανένας. Είχα απογοητευτεί. Το σκεπτόμουν καθημερινά και όλη μέρα ήταν το μοναδικό θέμα, που ήταν διαρκώς στο μυαλό μου. Γιατί κανένας δεν με κάλεσε; Γιατί το δικό μου τηλέφωνο δεν κτύπησε; Τι είχα κάνει λάθος ή τι παραπάνω δεν είχα ακόμα κάνει;”

Σ’ ένα τηλέφωνο, που έμεινε νεκρό!

Όσο το τηλέφωνο του νεαρού Ράσελ δεν κτυπούσε, τόσο ο Βρετανός αγωνιούσε. Δεν ήξερε, πως να χειριστεί όλη αυτή την κατάσταση. Είχε κάνει όλα τα βήματα, που τον είχαν φέρει έξω από την πόρτα της F1, όμως κανένας δεν τον είχε ακόμα καλέσει να μπει μέσα. Ο Ράσελ είχε φτάσει στην πηγή και δεν μπορούσε να πιει νερό. “Ηρέμησα και είπα, πως πρέπει να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου” είπε ο Ράσελ.

“Αφού δεν με καλούσε κανένας, τότε θα έκανα εγώ το πρώτο βήμα. Έτσι αποφάσισα να στείλω ένα μήνυμα στον Τότο Βολφ”. Ο Τότο Βολφ είναι ο αγωνιστικός διευθυντής της ομάδας F1 Mercedes και ο Ράσελ αποφάσισε να δώσει σε αυτόν τα διαπιστευτήριά του. “Κάθισα και σκέφτηκα, πότε ήταν η πιο σωστή στιγμή για να του στείλω μέιλ και να το δει. Σκέφτηκα, πως αν το έστελνα κατά τη διάρκεια του τελευταίου αγώνα του πρωταθλήματος, το πιθανότερο να μη το έβλεπε, να μη του έδινε σημασία. Έτσι, αποφάσισα να το στείλω τη Tρίτη, μετά τον αγώνα. Είχε τελειώσει το πρωτάθλημα, είχαν κερδίσει τους δύο παγκόσμιους τίτλους και θα ήταν ήρεμος, οπότε ίσως τότε να έδινε σημασία στο μέιλ μου. Κάθισα ουσιαστικά και έγραψα ένα απλό μέιλ. Γεια σας, είμαι ο Τζορτζ Ράσελ και έχω κάνει αυτό, αυτό κι αυτό…”.

Και αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό!

Ο Ράσελ έστειλε το μέιλ στον Τότο Βολφ και μετά περίμενε απάντηση με την αγωνία του να έχει κτυπήσει κόκκινο. Είχε κάνει τη σωστή κίνηση; Θα απαντούσε ο Τότο Βόλφ; Μήπως έπρεπε να περιμένει να τον καλέσουν από την ομάδα και όχι να κάνει το πρώτο βήμα; “Είχα πολύ αγωνία, όμως ο Τότο μου απάντησε σχεδόν αμέσως. Έστειλα το μήνυμα το πρωί και το μεσημέρι, η γραμματέας του, μου είχε απαντήσει. Ήθελαν να συναντηθούμε για να μιλήσουμε. Είχα τελικά κάνει το σωστό, όταν αποφάσισα να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση και να επικοινωνήσω με τον Τότο Βολφ”.

Τόσο απλά!

Φαντάζει απλό, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό. Βέβαια δεν φτάνει ένα μέιλ, χρειάζεται και να έχεις φτιάξει ένα σωστό υπόβαθρο για να μπορείς να αποδείξεις, πως αξίζει να είσαι στους 20 “ευλογημένους” οδηγούς της F1. Ουσιαστικά, η προσπάθεια ξεκινά από πολύ νωρίς, όταν ένα παιδί φορά για πρώτη φορά κράνος και οδηγεί το πρώτο του καρτ. Μετά, για να πραγματοποιηθεί το όνειρο, θέλει σκληρή και διαρκή δουλειά. Το ίδιο ισχύει και για να παραμείνει, όταν μπει, στην “ευλογημένη εικοσάδα”.