Πεταλούδα στο αυτοκίνητο: Τί είναι - Ποιος τύπος είναι ο καλύτερος

Τα πολυπετάλουδα συστήματα τροφοδοσίας καυσίμου, αποτελούν μια καινούργια επανάσταση στον χώρο της βελτίωσης για την καλύτερη απόδοση του κινητήρα, σε όσους επιλέγουν να βγάλουν κάθε κρυμμένο ίππο απο το εργοστασιακά «φιμωμένο» μοτέρ τους!

Τί είναι η πεταλούδα στο αυτοκίνητο;

Η πεταλούδα είναι ένα εξάρτημα της πολλαπλής εισαγωγής. Ο ρόλος της είναι να καθορίζει την ποσότητα του αέρα που εισέρχεται στον θάλαμο καύσης ενός κινητήρα.

Με το γκάζι ελέγχουμε το άνοιγμα της πεταλούδας, αυτή με την σειρά της ελέγχει τις ποσότητες αέρα που εισέρχονται και την ίδια ώρα ο εγκέφαλος του κινητήρα μέσω κάποιων αισθητήρων, απελευθερώνει την ποσότητα καυσίμου που απαιτείται κάθε στιγμή, για να γίνει η καύση του μίγματος.

Χωρίς την πεταλούδα, ο κινητήρας απλά θα στροφάριζε ανεξέλεγκτα μέχρι τον κόφτη…

Συνοπτικά λοιπόν, ρόλος της πεταλούδας είναι να ρυθμίζει το πόσος αέρας θα μπει στο θάλαμο καύσης. Όταν έχουμε πατημένο τέρμα το γκάζι, η πεταλούδα είναι εντελώς ανοιχτή και έχουμε maximum ιπποδύναμη από τον κινητήρα μας. Όταν έχουμε αφήσει το γκάζι η πεταλούδα θεωρητικά είναι κλειστή.

Σε αυτή την θέση όμως επιτρέπει την εισαγωγή ελάχιστου αέρα για να διατηρείται ο κινητήρας σε λειτουργία στο ρελαντί και να μην σβήνει. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι η πεταλούδα παίρνει μια σειρά από θέσεις που καθορίζουμε εμείς με το γκάζι, αναλόγως τις συνθήκες που συναντάμε στο δρόμο και αυτή καθορίζει τις ποσότητες του αέρα.  

Τετραπετάλουδα συστήματα: Πλεονεκτήματα

Αρκετές φορές ορισμένοι κινητήρες παραγωγής, δεν ευνοούν ιδιαίτερα την είσοδο ικανής ποσότητας αέρα στην εισαγωγή τους, αφού είναι έτσι σχεδιασμένοι για οικονομική λειτουργία και για λιγότερους ρύπους, περιορίζοντας έτσι την ογκομετρική τους απόδοση.

Τα after market πολυπετάλουδα συστήματα, παρέχουν μεγαλύτερη ποσότητα αέρα στο μοτέρ, όταν τοποθετούνται σωστά, με αποτέλεσμα την δραματική αύξηση της ισχύος σε συνάρτηση και με άλλα επιπρόσθετα “καλούδια”. Τόσο η βρεττανική Jenvey όσο και η Ιταλική Weber αλλά και άλλοι κατασκευαστές , διαθέτουν τέτοια συστήματα σε διάφορες μορφές μεγέθους και διατομής, ανάλογα το ζητούμενο της αναμενόμενης απόδοσης και φυσικά τον τύπο και τον κυβισμό του κινητήρα.

Το πολυπετάλουδο, αντικαθιστά την κλασική πεταλούδα και την πολλαπλή εισαγωγής με την οποία είναι εφοδιασμένα τα περισσότερα αυτοκίνητα. Με το πολυπετάλουδο καταφέρνουμε και έχουμε σε κάθε κύλινδρο μια πεταλούδα.

Με τις κατάλληλες διορθώσεις στην χαρτογράφηση του συστήματος διαχείρισης, έχουμε την αύξηση της ογκομετρικής απόδοσης και φυσικά της ισχύος του, όπως και την βελτίωση στο εύρος που θέλουμε της καμπύλης ροπής του. Συγκριτικά με τις απλές εργοστασιακές μονοπετάλουδες εισαγωγές, οι πολυπετάλουδες παρουσιάζουν ορισμένα δυναμικά χαρακτηριστικά που επηρεάζουν τον τρόπο που η  περισσότερη αυτή ισχύς αποδίδεται στο δρόμο.

Και αυτό γιατί οι εργοστασιακές εισαγωγές διαθέτουν στενότερους αυλούς, συνήθως με μεγαλύτερο μήκος, έτσι ώστε οι κινητήρες να παρουσιάζουν περισσότερη ομογενοποιημένη λειτουργία σε μεγαλύτερο εύρος στροφών, δηλαδή να είναι πιο ελαστικοί στις χαμηλές και μεσαίες στροφές στην απόκριση στο γκάζι.

Αυτό όμως από μόνο του, οριοθετεί τα ροικά όρια στην αναπνοή του κινητήρα στις υψηλές στροφές, όπου χρειάζεται περισσότερο αέρα και αντίστοιχα περισσότερο μίγμα. Εδώ ακριβώς είναι που κερδίζει καθαρά ένα πολυπετάλουδο σύστημα, αφού η ροική του δύναμη επιλέγεται κατά βούληση του μηχανικού βελτιωτή, ανάλογα πάντα με το  επιθυμητό εύρος της βελτίωσης.

Γιατί είναι σημαντική η σωστή επιλογή του μήκους των αυλών;

Η επιλογή του σωστού μήκους αυλών, βοηθά να προσαρμόζονται καλύτερα οι στροφές συντονισμού του πολυπετάλουδου με αυτές του κινητήρα. Αυτό επιφέρει μεγαλύτερη ισχύ σε συγκεκριμένη περιοχή στροφών, συνήθως ψηλά, που είναι και το ζητούμενο σε κινητήρες υψηλής απόδοσης.

Εξαλείφεται επίσης το πρόβλημα που δημιουργούν οι περισσότερο “άγριοι” εκκεντροφόροι που χρησιμοποιούνται σε μια βελτίωση με μονοπετάλουδη εισαγωγή, δηλαδή οι επικαλύψεις των χρόνων στις χαμηλές στροφές λειτουργίας, λόγω της αλληλεπίδρασης μεταξύ των παλμών των γειτονικών κυλίνδρων.

Αυτό λύνεται με τα πολυπετάλουδα, αφού οι αυλοί εισαγωγής, είναι τελείως ανεξάρτητοι μεταξύ τους.

Τα πολυπετάλουδα ή τετραπετάλουδα συστήματα, μοιάζουν αρκετά με τα διπλά καρμπυρατέρ και μπορούν να αποδώσουν παρόμοια επίπεδα ιπποδύναμης. Παρόλο αυτά, τα πολυπετάλουδα συστήματα είναι αρκετά καλύτερα. Η οδηγησιμότητα και η κατανάλωση καυσίμου, βρίσκονται σε πολύ καλύτερο επίπεδο χάρη στην ECU που ελέγχει ακριβώς το μίγμα καυσίμου-αέρα που εισέρχεται.

Στον αντίποδα, το βασικό μειονέκτημα των πολυπετάλουδων, όπως και των διπλών καρμπυρατέρ, είναι ότι χρειάζονται συχνή περιοδική ρύθμιση απο εξιδεικευμένο τεχνικό, ώστε να μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα, ενώ βασικά τα συναντάμε σε αναβαθμισμένους ατμοσφαιρικούς κινητήρες.