Οδήγηση στη βροχή: Τι πρέπει να προσέχουμε

Είναι γνωστό, ότι τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται συνήθως με κακοκαιρία και όπου το οδόστρωμα είναι ολισθηρό όπως υγρασίες, νερό, χίονι, λάσπη χαρμπίλι.

Σε κάθε περίπτωση, ο κοινός παρονομαστής είναι ο συντελεστής τριβής του ελαστικού με το οδόστρωμα και οι δεξιότητες του οδηγού σε ασυνήθιστες συνθήκες. Ας τα δουμε ξεχωριστά:

Ο ρόλος των ελαστικών

Τα ελαστικά αποτελούν δίχως υπερβολή την πιο σημαντική επαφή μας με την ζωή, ανεξάρτητα αν οδηγούμε Ferrari ή Yugo! Τα τετρακίνητα οχήματα έχουν πιο προβλέψιμη και διαχειρίσιμη συμπεριφορά στο βρεγμένο οδόστρωμα.

Η κατάσταση του πέλματος αλλά και των πλαινών προφίλ του ελαστικού, τις περισσότερες φορές δεν ελέγχεται απο τον ιδιοκτήτη του οχήματος, όπως επίσης και οι σωστές πιέσεις σε αυτά. Πολυκαιρισμένα ξερά και στραβά ελαστικά συνεχίζουν να κάνουν χιλιόμετρα, αφου ο ιδιοκτήτης βλέπει μόνο το υπάρχον «ψωμί» στο πέλμα τους και θεωρεί ότι δεν συντρέχει ακόμα λόγος αντικατάστασης τους.

Αυτά τα ελαστικά θα τον προδώσουν στο πρώτο φρενάρισμα πανικού, ακόμα και στο στεγνό οδόστρωμα, ενώ δεν χρειάζεται να αναφέρουμε στην ίδια περίπτωση τι θα επακολουθήσει με τις πρώτες ψιχάλες. Η μικρής έντασης και διάρκειας βροχή, είναι ό,τι χειρότερο για τον απρόσεκτο ή άπειρο οδηγό, αφου δεν έχει ξεπλύνει όσο πρέπει τον δρόμο απο τους ρύπους, με αποτέλεσμα αυτοί να δημιουργούν ένα πολύ επικίνδυνο φίλμ γλιστερής βρωμιάς, πάνω στην οποία με ένα «άτσαλο» φρενάρισμα, το αυτοκίνητο να κάνει «τσουλήθρα» ανεξέλεκτο.

Τα ελαστικά λοιπόν σε φθινοπωρινές και χειμερινές συνθήκες, θα πρέπει να είναι «φρέσκα» να έχουν σχετικά μαλακή γόμα, πυκνή χάραξη στο πέλμα, πιέσεις αέρα έως 2 bar και να είναι σωστά ζυγοσταθμισμένα. Δεν είναι τυχαίο που σε αρκετές Ευρωπαικές χώρες, υποχρεωτικά ο οδηγός θα πρέπει να διαθέτει 2 τετράδες ελαστικών, τα χειμερινά και τα θερινά, τα οποία να διαθέτουν τις αντίστοιχες ιδιότητες. 

Καλοριφέρ – Υαλοκαθαριστήρες – Φώτα

Το ίδιο σημαντικό είναι και ο έλεγχος των υαλοκαθαριστήρων, αφου τους θερινούς μήνες τα λαστιχένια μάκτρα τους ξεραίνονται και με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή δεν σκουπίζουν αποτελεσματικά το παρμπρίζ, δημιουργώντας μειωμένη ορατότητα.

Έναν ακόμη έλεγχο ρουτίνας, θα πρέπει να κάνει ο οδηγός στο καλοριφέρ, για να σιγουρευτεί ότι αυτό ξεθαμπώνει το κρύσταλλο του παρμπρίζ, όπως και στις λάμπες των φώτων μπροστά και πίσω, ώστε να λειτουργούν αξιόπιστα σε χαμηλή ορατότητα.

Χειρισμοί στο βρεγμένο οδόστρωμα

Εδώ ισχύει ο ένας και μοναδικός κανόνας που λέει «κάνε τα όλα αργά». Αργό και προοδευτικό φρενάρισμα, όχι «τσαρούχωμα» στο μεσαίο πεντάλ, αργό και προοδευτικό γκάζι, έτσι ώστε να μην «χαζοσπινάρουν» ανεξέλεγκτα οι κινητήριοι τροχοί χάνοντας την πρόσφυση, αργά και προοδευτικά «κατεβάσματα» στο κιβώτιο ταχυτήτων, διατηρώντας αυστηρά σε όλες τις περιπτώσεις απόσταση σε  μήκος τουλάχιστον τριών αυτοκινήτων, απο το προπορευόμενο όχημα.

Σε βρεγμένο ορεινό ανηφορικό δρόμο με στροφές, καλό θα είναι να ανεβάζουμε μια ταχύτητα επάνω, π.χ απο δεύτερη σε τρίτη, έτσι ώστε το μοτέρ να «κρεμάει» εσκεμμένα και να μην σπινάρει τους κινητήριους τροχούς, διατηρώντας πάντα την επαφή με το δρόμο.Το ίδιο ήρεμα και προοδευτικά στρίβουμε και το τιμόνι μας, έτσι ώστε οι τροχοί να προλαβαίνουν να διώχνουν το νερό απο τα πέλματα των ελαστικών.

Απαγορεύεται δια ροπάλου σε στροφές με βρεγμένο δρόμο, η χρήση του χειρόφρενου, καθώς έτσι θα εισπράξετε ένα «γενναίο» ανεξέλεγκτο τετακέ! Χρυσός κανόνας για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, είναι να οδηγείτε σαν να έχετε ένα αβγό κάτω απο τα πεντάλ, που δεν πρέπει να σπάσει! Σε ακραία βροχόπτωση, όπου οι δρόμοι είναι πλημμυρισμένοι και το οδόστρωμα δεν φαίνεται απο τον όγκο του νερού, δημιουργείται πολλές φορές ένα επικίνδυνο φαινόμενο που ονομάζεται aquaplaning δηλαδή υδρολίσθηση.

Το πολύ νερό δημιουργεί ένα παχύ φιλμ ανάμεσα στους τροχούς και την άσφαλτο, με αποτέλεσμα να χάνεται η πρόσφυση και η κατευθυντικότητα στιγμιαία, αφού τα ελαστικά αδυνατούν να διώξουν αυτό το υδάτινο φιλμ. Στη περίπτωση αυτή διατηρούμε την ψυχραιμία μας, δεν φρενάρουμε, αλλά σηκώνουμε εντελώς το πόδι μας απο το γκάζι, έτσι ώστε οι τροχοί μειώνοντας την ταχύτητα περιστροφής τους,  να ξαναβρούν αυτόματα την πρόσφυσή τους. Σε ίδιες συνθήκες πλημμύρας του οδοστρώματος, ελοχεύουν και άλλοι κίνδυνοι, αφού πιθανόν να υπάρχουν βαθειές λακούβες ή σημεία με πολύ νερό, που καλύπτονται απο την πλημμύρα και δεν φαίνονται.

Εάν μας συμβεί αυτό, περνάμε με χαμηλή ταχύτητα, κρατώντας ψηλά τις στροφές του κινητήρα μας δίχως να φρενάρουμε. Όταν επιστρέψουμε σε στεγνό οδόστρωμα, πατάμε ελαφρά και διακεκομμένα για 2 λεπτά τα φρένα στην πορεία, έτσι ώστε να στεγνώσουν τα τακάκια και τα φερμουίτ του συστήματος πέδησης.

Τέλος, επειδή όλοι οι οδηγοί είμαστε και πεζοί, προσέχουμε να μην βρέχουμε όσους περπατούν στο πεζοδρόμιο, οδηγώντας πάντα μέσα στις πόλεις με χαμηλή ταχύτητα.